وظیفه هر طبیب، فارغ از مکتب و باور، این است که به بیمار امید بدهد، نه اینکه او را ناامید کند. هیچ پزشکی نمی‌تواند تضمین دهد که همه بیماری‌ها را درمان می‌کند، اما باید دلگرمی بدهد و مسیر درمان را هموار کند.

اگر بیماری از درمان نتیجه نمی‌گیرد یا ناامید می‌شود، معمولاً یا مراحل درمان را درست طی نکرده یا پزشک نتوانسته به‌درستی هدایتش کند. اگر طبیبی گفت “نمی‌دانم”، به‌معنای نبود راه درمان نیست. بیمار باید ادامه مسیر را پی بگیرد و نزد اطبای دیگر هم برود.

در مورد توده‌ها، اگر رشد آن‌ها سریع باشد، نباید غذاهای خیلی گرم و مقوی مصرف شود، چون ممکن است سلول‌های ناسالم را تقویت کند. در این شرایط رژیم غذایی باید ملایم و خنک باشد؛ مثل کاهو با سکنجبین، تخم شربتی، اسفناج، کرفس، ریواس و غذاهای دارای کدو سبز.